امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمود: دوستان خدا آنانند كه؛
به درون دنيا نگريستند آنگاه كه مردم به ظاهر آن چشم دوختند.
سرگرم آينده دنيا شدند آنگاه كه مردم به امور زودگذر دنيا پرداختند.
پس هواهاي نفساني كه آنان را از پاي در مي‌‏آورد، كشتند.
آنچه كه آنان را به زودي ترك مي‏‌كرد، ترك گفتند.
بهره‌مندي دنيا پرستان را از دنيا، خوار شمردند، و دست‏يابي آنان را به دنيا، زودگذر دانستند.
با آنچه مردم آشتي كردند، دشمني ورزيدند.
با آنچه دنيا پرستان دشمن شدند، آشتي كردند.
قرآن به وسيله آنان شناخته مي‏‌شود، و آنان به كتاب خدا آگاهند.
قرآن به وسيله آنان پا بر جاست و آنان به كتاب خدا استوارند.
به بالاتر از آنچه اميدوارند چشم نمي‏‌دوزند.
و غير از آنچه كه از آن مي‏‌ترسند هراس ندارند.

متن حدیث:

قَالَ عليه السلام إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ يُمِيتَهُمْ وَ تَرَكُوا مِنْهَا مَا عَلِمُوا أَنَّهُ سَيَتْرُكُهُمْ وَ رَأَوُا اسْتِكْثَارَ غَيْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلَالًا وَ دَرَكَهُمْ لَهَا فَوْتاً أَعْدَاءُ مَا سَالَمَ النَّاسُ وَ سِلْمُ مَا عَادَى النَّاسُ بِهِمْ عُلِمَ الْكِتَابُ وَ بِهِ عُلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ الْكِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا لَا يَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ مَا يَرْجُونَ وَ لَا مَخُوفاً فَوْقَ مَا يَخَافُونَ


«نهج البلاغه،حکمت 432»